Stalingrad: Honden, wil je voor altijd leven? (Duits: Hunde, wollt ihr ewig leben) is een West-Duitse film uit 1959, geregisseerd door Frank Wisbar en gebaseerd op de gelijknamige roman van Fritz Wöss. De film draait om de Slag om Stalingrad.
De titel is ontleend aan de woorden van Friedrich de Grote toen hij zijn soldaten bij Kolin zag vluchten: “Jullie vervloekten boeven, willen jullie eeuwig leven?
De jonge Wehrmacht-luitenant Wisse wordt gestuurd om als verbindingsofficier te dienen bij het Roemeense leger in Stalingrad. Zijn nieuwe commandant, majoor Linkmann, is een starre officier die neerkijkt op hun bondgenoten, in tegenstelling tot Wisse. Kort na de aankomst van Wisse omsingelt het Rode Leger de Duitsers, die zich terugtrekken in de stad Stalingrad.
Tijdens de vlucht probeert Linkmann hen in de steek te laten. Wisse overtuigt een sergeant om de bevelen te negeren die hem verplichten het bevoorradingsdepot in brand te steken, waardoor hij proviand voor de soldaten aanschaft. In Stalingrad wordt hij opnieuw onder Linkmanns bevel geplaatst.
De spanningen tussen hen lopen op terwijl hun soldaten wanhopig worden van de honger, als het 6e Leger het bevel krijgt om vast te houden. Wisse wordt bijna gevangengenomen door de Sovjets, maar een Russische vrouw die hij ooit hielp, leidt hem terug naar de Duitse linies. Uiteindelijk probeert Linkmann zich zelf over te geven, maar wordt doodgeschoten door twee van zijn eigen mannen. Wanneer de commandant van het 6e Leger, veldmaarschalk Friedrich Paulus, de overgebleven Duitse troepen in Stalingrad beveelt zich over te geven, worden Wisse en zijn soldaten naar een krijgsgevangenenkamp gestuurd.
