De M8 Greyhound: Geschiedenis, Ontwikkeling en Gebruik

M8 Greyhound gepantserde verkenningswagen, gebruikt door geallieerde troepen in de Tweede Wereldoorlog voor snelheid en mobiliteit.
De M8 Greyhound was een licht gepantserde wagen die door de geallieerden werd gebruikt voor verkenningsmissies tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De M8 Greyhound, een licht gepantserde wagen geproduceerd door de Ford Motor Company, was een van de meest gebruikte verkenningsvoertuigen van de geallieerden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ontworpen voor snelheid en mobiliteit, speelde de M8 een cruciale rol in verkenningsmissies, maar had ook enkele tekortkomingen, vooral op het gebied van bepantsering en terreinprestaties.

Ontwikkeling en productie van de M8 Greyhound

De ontwikkeling van de M8 begon in juli 1941, toen het Amerikaanse leger op zoek ging naar een nieuwe, snelle tankvernietiger om de verouderde M6 37 mm Gun Motor Carriage te vervangen. De nieuwe gepantserde wagen moest een 37 mm kanon hebben, samen met een coaxiaal gemonteerde machinegeweer in een geschutskoepel en een tweede machinegeweer aan de voorzijde van de romp.

Drie fabrikanten dienden prototypes in: Studebaker (T21), Ford (T22) en Chrysler (T23). Hoewel de prototypen qua ontwerp en verschijning sterk op elkaar leken, werd in april 1942 het ontwerp van Ford (T22) gekozen voor verdere ontwikkeling. Ondanks kritiek op verschillende tekortkomingen, werd het voertuig geselecteerd vanwege de dringende behoefte aan gepantserde voertuigen. Het oorspronkelijke doel als tankvernietiger werd echter aangepast, omdat het duidelijk werd dat het 37 mm kanon niet krachtig genoeg was tegen de nieuwste Duitse tanks. De M8 kreeg uiteindelijk een verkenningsrol toegewezen.

De productie van de M8 startte in maart 1943 en eindigde in juni 1945. In totaal werden 8.523 M8’s en 3.791 M20’s (een variant zonder koepel) geproduceerd. De productie vond plaats in Ford-fabrieken in Chicago en Saint Paul, waarbij de fabriek in Saint Paul verantwoordelijk was voor het grootste deel van de productie.

Technische specificaties en bepantsering

De M8 Greyhound had een zescilinder Hercules JXD-motor, die het voertuig een topsnelheid gaf van 89 km/u op verharde wegen. Het had een bereik van 320 tot 640 km, afhankelijk van het terrein. Het voertuig had een gewicht van ongeveer 7,4 ton en bood plaats aan vier bemanningsleden: een commandant, schutter, chauffeur en radio-operator.

Qua bepantsering bood de M8 slechts beperkte bescherming, met pantserdiktes variërend van 9,5 mm aan de zijkanten tot 19 mm op het frontale gedeelte van de koepel. Het dunne pantser van de onderkant van het voertuig maakte het bijzonder kwetsbaar voor landmijnen. Om deze kwetsbaarheid te verminderen, plaatsten bemanningen vaak zandzakken op de vloer van het voertuig als een geïmproviseerde beschermingsmaatregel.

De hoofdbewapening van de M8 bestond uit een 37 mm M6-kanon, samen met een coaxiaal gemonteerde .30 kaliber Browning machinegeweer. Veel voertuigen werden later uitgerust met een .50 kaliber machinegeweer voor luchtafweer, gemonteerd op een ringbevestiging op de toren.

Inzet tijdens de Tweede Wereldoorlog

De M8 Greyhound werd voor het eerst ingezet tijdens de geallieerde invasie van Sicilië in 1943. Het voertuig werd gebruikt door zowel de Amerikaanse als Britse strijdkrachten, hoewel de Britten kritiek hadden op de lichte bepantsering en de kwetsbaarheid voor mijnen. Toch werd de M8 gewaardeerd om zijn uitstekende prestaties op de weg, wat het tot een waardevol verkenningsvoertuig maakte in de snelle opmars van geallieerde pantserdivisies.

De M8 werd vooral ingezet door cavalerieverkenningseenheden, die de taak hadden om vijandelijke posities te lokaliseren en rapporteren. Ondanks zijn snelle mobiliteit bleek de M8 minder geschikt voor off-road operaties, vooral in modderige of heuvelachtige gebieden. Dit beperkte het nut van het voertuig in bijvoorbeeld de bergen van Italië en tijdens de barre winter in Noordwest-Europa. De wendbaarheid van de M8 op verharde wegen was echter uitstekend, en het voertuig kon snelheden van 89 km/u bereiken.

Een belangrijk nadeel van de M8 was de slechte bescherming tegen landmijnen. In februari 1944 werd een aanvullend pantserpakket ontwikkeld om de bescherming van de onderzijde van het voertuig te verbeteren. Ondanks deze aanpassing bleven veel bemanningen improviseren door zandzakken op de vloer te plaatsen.

Na-oorlogse inzet en export

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werden veel M8’s en M20’s afgedankt of doorverkocht aan bondgenoten, vooral onder het Amerikaanse Foreign Military Assistance Program. Frankrijk was een van de grootste afnemers van de M8, en het voertuig werd uitgebreid gebruikt tijdens de Eerste Indochinese Oorlog. De M8 bleef ook in gebruik tijdens de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog, totdat het uiteindelijk werd vervangen door de modernere Panhard EBR en Panhard AML gepantserde voertuigen.

Andere landen ontvingen ook aanzienlijke aantallen M8’s. België, bijvoorbeeld, gebruikte de M8 voor de beveiliging van luchtmachtbases en in de kolonie Belgisch Congo. Na de onafhankelijkheid van Congo vielen veel van deze M8’s in handen van Katangese separatisten, terwijl anderen door de VN werden ingezet tijdens vredesmissies in de regio.

Gedurende de jaren zestig en zeventig boden Amerikaanse en Franse defensiebedrijven verschillende upgradekits aan om de levensduur van de M8 te verlengen. Landen zoals Brazilië, Colombia, El Salvador en Marokko moderniseerden hun M8-vloot met nieuwe dieselmotoren en transmissies. Brazilië ontwikkelde zelfs een nieuwe variant van de M8 met een verbeterd veersysteem, wat uiteindelijk leidde tot de ontwikkeling van het Braziliaanse EE-9 Cascavel gepantserde voertuig.

Conclusie

De M8 Greyhound was een essentieel verkenningsvoertuig tijdens de Tweede Wereldoorlog en bleef nog lang na de oorlog in dienst in verschillende landen. Hoewel het voertuig gebreken had op het gebied van bepantsering en terreinprestaties, maakte zijn snelheid en mobiliteit het tot een waardevol hulpmiddel in de snelle operaties van geallieerde strijdkrachten. De M8’s veelzijdigheid en export naar verschillende landen zorgden ervoor dat het voertuig nog tientallen jaren na de Tweede Wereldoorlog in dienst bleef, wat getuigt van het succesvolle ontwerp en de robuustheid ervan.

Bronnen en meer informatie

  1. Hunnicutt, R. P. Armored Car: A History of the Wheeled Combat Vehicle in the U.S. Army, Presidio Press, 2001.
  2. Afbeelding: M8 Greyhound Public domain via wiki commens
  3. Zaloga, S. J. M8 Greyhound Light Armored Car 1941–91, Osprey Publishing, 1993.
  4. TM 9-743 Light Armored Car M8, U.S. War Department Technical Manual, 1944.
  5. Chamberlain, P. & Ellis, C. British and American Tanks of World War II, Cassell & Company, 1969.