Clifton Sprague: Amerikaanse admiraal tijdens WOII

Clifton Albert Frederick “Ziggy” Sprague (8 januari 1896 – 11 april 1955) was een vlagofficier in de Amerikaanse marine, bekend om zijn strategisch leiderschap tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zijn carrière van meer dan drie decennia omvatte een aantal belangrijke veldslagen in de Stille Oceaan, waarin hij een invloedrijke rol speelde.

Biografie

Vroege leven en opleiding

Sprague werd geboren in Dorchester, Massachusetts, en volgde de Roxbury Latin School voordat hij in 1914 werd toegelaten tot de United States Naval Academy. Hij studeerde een jaar eerder af vanwege de Amerikaanse deelname aan de Eerste Wereldoorlog en werd op 28 juni 1917 benoemd tot vaandrig. Tijdens zijn academietijd kreeg hij de bijnaam “Ziggy”. Sprague trouwde later met de zus van F. Scott Fitzgerald, de auteur van The Great Gatsby.

Loopbaan tijdens de Eerste Wereldoorlog

Sprague’s eerste opdracht was op het kanonneerboot USS Wheeling (PG-14), waar hij verschillende rollen bekleedde, waaronder die van communicatieofficier en navigator. Tijdens de oorlog diende de Wheeling als konvooi-escorteschip in de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Na de oorlog werd hij gepromoveerd tot luitenant en kort aangesteld als reservecommandant van de torpedobootjager USS Manley (DD-74).

Overgang naar Marine Luchtvaart

Opleiding en vroege bijdragen

In december 1920 begon Sprague zijn opleiding tot marinepiloot aan Naval Air Station Pensacola. Hij voltooide zijn training in augustus 1921 en werd aangewezen als Marine Aviator No. 2934. Binnen twee maanden na zijn kwalificatie werd hij commandant van Aircraft Squadron 3. Hij voerde pionierswerk uit in luchtvaarttechnologie, zoals verbeteringen in katapultsystemen en landingsuitrusting voor vliegdekschepen.

Bijdragen aan technologische vooruitgang

Als testpiloot werkte Sprague samen met uitvinder Carl Norden aan verbeteringen voor arrestor-systemen op de vliegdekschepen Lexington (CV-2) en Saratoga (CV-3). Later diende hij als luchtvaartofficier op de USS Yorktown (CV-5), waar hij een belangrijke rol speelde bij de eerste landingen op het schip en bij tests van de katapultsystemen.

Tweede Wereldoorlog

Aanval op Pearl Harbor

Tijdens de Japanse aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941 was Sprague commandant van de USS Tangier (AV-8). Zijn schip was een van de eerste die het vuur opende op de Japanse vliegtuigen. Dankzij zijn leiderschap werden drie vijandelijke toestellen neergehaald, waarvoor hij in januari 1942 werd bevorderd tot kapitein.

Slag om Leyte-golf

Een hoogtepunt in Sprague’s carrière was de Slag bij Samar op 25 oktober 1944, onderdeel van de Slag om Leyte-golf. Met zijn Task Unit 77.4.3 (bekend als “Taffy III”), bestaande uit zes escorteschepen en tien begeleidende destroyers, weerstond hij een veel sterker Japanse vloot onder leiding van admiraal Takeo Kurita. Ondanks het verlies van vier schepen wist Sprague de Japanse aanval af te slaan en hun poging om de Amerikaanse invasieschepen bij Leyte te vernietigen, te voorkomen. Voor zijn leiderschap tijdens deze actie ontving hij de Navy Cross.

Operaties bij Iwo Jima en Okinawa

Na zijn successen bij Leyte leidde Sprague Carrier Division 26 tijdens de invasie van Iwo Jima in februari 1945. Hij bood luchtsteun aan de landende mariniers. Later dat jaar, tijdens de invasie van Okinawa, verplaatste hij zijn vlag naar de USS Fanshaw Bay (CVE-70).

Na de Tweede Wereldoorlog

Operation Crossroads

In 1946 leidde Sprague de marine-ondersteuningsgroepen tijdens de kernproeven van Operation Crossroads op Bikini Atoll. Deze operaties waren gericht op het testen van de effecten van kernwapens op oorlogsschepen.

Laatste opdrachten

Van 1948 tot 1950 diende Sprague in verschillende hoge posities, waaronder commandant van Carrier Division Six en als hoofd van de marineoperaties in Alaska. Tijdens deze periode maakte hij een historische vlucht over de Noordpool aan boord van een B-29 Superfortress.

Pensioen en overlijden

Sprague ging in november 1951 met pensioen en werd bevorderd tot viceadmiraal als erkenning voor zijn Navy Cross. Na een lange en succesvolle carrière overleed hij op 11 april 1955 aan een hartaanval. Hij werd begraven op de Fort Rosecrans National Cemetery in San Diego, Californië.

Conclusie

Clifton A.F. Sprague’s leven en loopbaan zijn een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van de Amerikaanse marine. Zijn bijdragen aan luchtvaartinnovaties en strategisch leiderschap tijdens enkele van de zwaarste veldslagen van de Tweede Wereldoorlog hebben een blijvende impact gehad. Zijn werk wordt erkend als een voorbeeld van toewijding en professionaliteit binnen de militaire luchtvaart en maritieme strategie.

Bronnen en meer informatie

1. Afbeelding: Naval History & Heritage Command , Public domain, via Wikimedia Commons
2. Hornfischer, James D. (2004). The Last Stand of the Tin Can Sailors. New York: Bantam Books. ISBN 978-0-553-80257-3.
3. Morison, Samuel E. (2001) [1958]. Leyte, June 1944 – January 1945, Volume XII. History of United States Naval Operations in World War II. Edison, New Jersey: Castle Books. ISBN 0-7858-1313-6.
4. Thomas, Evan (2007). Sea of Thunder: Four Naval Commanders and the Last Sea War. New York: Simon and Schuster. ISBN 978-0-7432-5222-5.
5. Wukovits, John F. (1995). Devotion to Duty: A Biography of Admiral Clifton A. F. Sprague. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-55750-944-1.
6. Y’Blood, William T. (1987). The Little Giants: U.S. Escort Carriers Against Japan. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-275-3.
7. Boatner III, Mark M. (1996). The Biographical Dictionary of World War II. Presidio. ISBN 0-89141-548-3.
8. Bronnen Mei1940