De Avro 679 Manchester was een Britse tweemotorige zware bommenwerper, ontwikkeld en gebouwd door de Avro Aircraft Company in het Verenigd Koninkrijk. Ondanks dat het toestel niet in grote aantallen werd geproduceerd, wordt het gezien als de voorloper van de veel succesvollere en viermotorige Avro Lancaster, een van de meest capabele strategische bommenwerpers van de Tweede Wereldoorlog.
Inhouds opgave
Ontwikkeling van de Avro Manchester
De ontwikkeling van de Avro Manchester begon in reactie op de specificaties van het British Air Ministry (Specificatie P.13/36), waarin werd gevraagd om een capabele middelzware bommenwerper om de verouderde tweemotorige bommenwerpers van de Royal Air Force (RAF) te vervangen. De Manchester was bedoeld om onder andere de Armstrong Whitworth Whitley, Handley Page Hampden en de Vickers Wellington te vervangen.
De eerste vlucht van de Manchester vond plaats op 25 juli 1939, en tegen november 1940, iets meer dan een jaar na het uitbreken van de oorlog, kwam het toestel in dienst bij de RAF. De Manchester werd zowel door de RAF als de Royal Canadian Air Force (RCAF) gevlogen, maar werd al snel als een operationele mislukking beschouwd vanwege de onbetrouwbaarheid van de Rolls-Royce Vulture-motoren. Deze motoren waren onderontwikkeld, hadden te weinig vermogen en waren onbetrouwbaar. Hierdoor werd de productie in 1941 stopgezet.
Specificaties van de Avro Manchester
De Avro Manchester werd uitgerust met twee Rolls-Royce Vulture I X-24 vloeistofgekoelde zuigermotoren, elk met een vermogen van 1.760 pk. Het vliegtuig had een maximale bommenlading van 10.350 pond (4.695 kg), maar leed onder een beperkt bereik en slechte betrouwbaarheid vanwege de motorproblemen.
Algemene kenmerken:
- Bemanning: 7
- Lengte: 21 meter
- Spanwijdte: 27,46 meter
- Hoogte: 5,94 meter
- Leeggewicht: 14.152 kg
- Maximaal startgewicht: 22.680 kg
Prestaties:
- Maximale snelheid: 426 km/u op 5.200 meter
- Bereik: 1.900 km met maximale bommenlading
- Plafond: 5.900 meter
Bewapening:
- Machinegeweren: 8 × 7,7 mm Browning machinegeweren in neustoren, dorsale toren en staarttoren
- Bommen: 10.350 pond bomlading
De rol van de Rolls-Royce Vulture-motoren
Een van de grootste problemen van de Avro Manchester was de Rolls-Royce Vulture-motoren. Deze 24-cilinder motoren waren onbetrouwbaar en leverden onvoldoende vermogen om het vliegtuig effectief te laten presteren. De Vulture-motor was ontworpen als een “X”-configuratie van twee Rolls-Royce Peregrine motorblokken, maar in de praktijk bleek de motor vatbaar voor frequente storingen.
Door de lage betrouwbaarheid van de Vulture-motor moest de motor worden teruggebracht van 1.760 pk naar een vermogen van tussen de 1.480 en 1.500 pk, wat niet voldoende was voor een zwaar beladen bommenwerper zoals de Manchester. Deze tekortkomingen hadden ernstige gevolgen voor de operationele inzetbaarheid van het vliegtuig.
Overgang naar de Avro Lancaster
Ondanks de problemen met de Manchester, werd het basisontwerp aangepast en verbeterd om een nieuwe viermotorige bommenwerper te creëren: de Avro Lancaster. De belangrijkste verandering was de vervanging van de onbetrouwbare Vulture-motoren door vier Rolls-Royce Merlin-motoren, die een aanzienlijke verbetering van zowel betrouwbaarheid als prestaties boden. De Lancaster werd uiteindelijk een van de meest effectieve en legendarische strategische bommenwerpers van de Tweede Wereldoorlog.
Ontwerp en constructie
Het ontwerp van de Avro Manchester was innovatief en gericht op eenvoudige productie en onderhoud. De romp bestond uit longitudinale stringers met een gladde aluminium buitenhuid die was vastgeklonken. De vleugels waren van een tweesparige constructie en bevatten meerdere zelfsluitende brandstoftanks.
De Manchester was voorzien van een tweevinnenconfiguratie op het staartvlak, wat zorgde voor goede zichtbaarheid voor de dorsale schutter. Later werd echter een derde centrale vin toegevoegd aan de eerste productiemodellen om de stabiliteit te verbeteren, maar dit ontwerp werd later weer aangepast naar een verbeterde tweevinnenconfiguratie, die ook werd toegepast op de Lancaster.
De cockpit bood de piloot en de gevechtscontroller goed zicht rondom, terwijl de navigator, die direct achter hen zat, gebruik kon maken van een astrodome om navigatie-instrumenten te bedienen. De bommenrichter bevond zich in de neus van het vliegtuig en bediende optische richtinstrumenten om nauwkeurig bommen te kunnen afwerpen.
Operationele geschiedenis
De operationele inzet van de Avro Manchester begon in november 1940, toen het toestel in dienst kwam bij het nieuw opgerichte No. 207 Squadron van RAF Bomber Command. De eerste gevechtsmissie vond plaats op 24-25 februari 1941, toen de Manchester deelnam aan een aanval op de Franse havenstad Brest.
Hoewel de Manchester werd ingezet in verschillende bombardementsmissies, werd het type al snel geteisterd door motorproblemen. Zo werden in april 1941 alle Manchesters tijdelijk aan de grond gehouden vanwege motorstoringen. Ondanks verschillende pogingen om de technische problemen op te lossen, bleef de betrouwbaarheid van de Vulture-motoren een groot probleem, wat leidde tot frequente uitval van vliegtuigen.
In november 1941 werd de productie van de Manchester definitief stopgezet, nadat in totaal 202 toestellen waren gebouwd. Van de operationele Manchesters gingen er 78 verloren tijdens gevechtsmissies, terwijl 45 andere toestellen uitvielen vanwege technische problemen, waarvan 30 als gevolg van motorstoringen.
Oorlogsbijdrage
Hoewel de Manchester een operationele mislukking was, droeg het vliegtuig wel bij aan verschillende bombardementsmissies. Tijdens de eerste duizend bommenwerperaanval op Keulen op 30 mei 1942, maakten 35 Manchesters deel uit van de 1.047 bommenwerpers die deelnamen aan de missie. Flying Officer Leslie Manser werd postuum onderscheiden met het Victoria Cross voor zijn acties tijdens deze aanval, waarbij hij zijn leven opofferde om zijn bemanning te redden.
Na zijn uitfasering in het midden van 1942, werd de Manchester voornamelijk gebruikt als trainer voor het opleiden van bemanningen voor de Lancaster. De bijna identieke cockpit- en bemanningsposities tussen de twee vliegtuigen maakten de Manchester bijzonder geschikt voor dit trainingsdoel.
Conclusie
De Avro Manchester was een bommenwerper die in het begin van de Tweede Wereldoorlog hoopvolle verwachtingen opriep, maar uiteindelijk niet voldeed aan de operationele eisen van Bomber Command. De onbetrouwbare Rolls-Royce Vulture-motoren zorgden voor frequente uitval en beperkte de prestaties van het vliegtuig ernstig. Desondanks leverde de Manchester een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van zijn opvolger, de Avro Lancaster, die uitgroeide tot een van de meest gevierde bommenwerpers van de oorlog.
De problemen van de Manchester hebben waardevolle lessen opgeleverd voor de luchtvaartindustrie en droegen bij aan de ontwikkeling van de betrouwbaardere en krachtigere viermotorige bommenwerpers die tijdens de rest van de oorlog werden ingezet.
Bronnen en meer informatie
- Lake, Jon. “Avro Manchester and Lancaster”. Air Force Historical Research Agency.
- Afbeelding: See page for author, Public domain, via Wikimedia Commons
- Shores, Christopher. “History of the Royal Air Force”. Oxford Press.
- Bronnen Mei1940
- Garbett, Mike. “Bomber Command: The Manchester”. RAF Historical Review.
